
De Dapperste Draak
Dylan de draak was bang voor vuur, wat nogal onhandig is voor een draak! Maar toen het dorp in gevaar was, overwon hij zijn angst en redde de dag.
De Dapperste Draak
In een ver, bergachtig land lag het pittoreske dorpje Drakenveld. Omringd door diepe bossen en heldere meren, was dit dorpje bekend om één bijzonder ding: hier leefden draken en mensen in harmonie samen.
Dylan was een jonge, groene draak die in Drakenveld woonde. Hoewel hij sterk en gezond was, had hij één eigenaardigheid: hij was doodsbang voor vuur. Elke keer als hij probeerde vuur te spuwen, zoals andere draken, sloot hij snel zijn ogen en verstopte hij zich.
De andere draken plaagden Dylan vaak omdat hij anders was. “Hoe kan een draak nou bang zijn voor vuur?” lachten ze. Maar Dylan voelde zich gewoon niet op zijn gemak bij de oranje vlammen en de hete vonken.
Op een dag, toen de zon hoog aan de hemel stond, zag een van de dorpsbewoners rook uit het bos komen. Een groot vuur verspreidde zich snel door de droge bomen en kwam dichter bij het dorp. Paniek brak uit, omdat het vuur te groot en te wild was om te stoppen.
De draken vlogen op om te helpen, spuwden water uit het nabijgelegen meer over de vlammen. Maar het vuur was te sterk en bleef zich uitbreiden.
Dylan, die van een afstand toekeek, voelde een knoop in zijn maag. Hij wilde helpen, maar de angst voor het vuur hield hem tegen. Hij zag echter de angstige gezichten van de dorpelingen en de uitgeputte draken die hun best deden om het vuur te blussen.
Plotseling herinnerde Dylan zich een verhaal dat zijn grootmoeder hem vertelde over een oude drakentechniek om vuur te beheersen in plaats van het te vrezen. Hij sloot zijn ogen en haalde diep adem, zich het verhaal herinnerend en probeerde de techniek toe te passen.
Met hernieuwde moed en vastberadenheid vloog Dylan recht naar het vuur. In plaats van het te spuwen, ademde hij diep in en begon het vuur naar zich toe te trekken, het absorberend en beheersend binnenin hem. Tot ieders verbazing begon het vuur te verminderen, terwijl Dylan de vlammen één voor één in zich opnam.
Het duurde niet lang voordat het hele vuur was verdwenen, en een uitgeputte maar triomfantelijke Dylan landde op de grond, zijn angst voor vuur overwonnen.
Het dorp juichte en vierde Dylan’s moed. De draken die hem ooit plaagden, benaderden hem nu met respect en verontschuldigden zich voor hun eerdere gedrag. Dylan was niet langer “de draak die bang was voor vuur”, maar “de dapperste draak van Drakenveld”.
Vanaf die dag stond Dylan bekend als een held, niet vanwege zijn kracht of zijn vuurspuwende vermogen, maar vanwege zijn moed om zijn angsten onder ogen te zien en te overwinnen wanneer het er het meest toe deed.