Het Fantasie-eiland

Het Fantasie-eiland

Op een regenachtige zaterdagmiddag, terwijl Lucas zijn oma’s zolder aan het verkennen was, stuitte hij op een oude, vergeelde kaart. Er stond “Fantasie-eiland” op geschreven, omgeven door afbeeldingen van zeemeerminnen, draken en betoverde bossen. Lucas’ ogen schitterden van opwinding.

Die avond nodigde hij zijn beste vrienden, Emma en Noah, uit en liet ze de kaart zien. “Wat als dit echt is?” fluisterde Lucas. De drie vrienden waren altijd in voor een avontuur, dus besloten ze een schip te bouwen en het onbekende eiland te gaan zoeken.

Het kostte weken van hard werk, maar met hulp van oude boeken uit de bibliotheek en wat spullen van de lokale bouwmarkt, slaagden ze erin een stevig houten schip te bouwen. Ze doopten het schip de “Fantasiezoeker”.

Op een zonnige ochtend hesen ze de zeilen en begonnen aan hun avontuur. De zee was kalm en de lucht was helderblauw. Na dagen varen, zagen ze in de verte een silhouet van een eiland.

Toen ze aan land kwamen, werden ze verwelkomd door een prachtige waterval die in een glinsterende vijver stroomde, en bomen die lekkernijen droegen zoals chocoladebonbons en snoepjes. Maar dat was nog maar het begin. Het eiland was inderdaad een plek waar al hun fantasieën werkelijkheid werden.

Emma, die altijd al had gedroomd van vliegen, vond een veld met vlinders die groter waren dan ze ooit had gezien. Ze bonden zich aan haar polsen en enkels en lieten haar boven het eiland zweven.

Noah, een groot fan van draken, kwam een zachtaardige draak tegen die hem meenam voor een adembenemende rit boven de bergen en dalen van het eiland.

Lucas, altijd gefascineerd door onderzeese werelden, ontdekte een verborgen lagune waar zeemeerminnen en zeemanslieden vrolijk speelden en zongen.

De dagen werden gevuld met avontuur en ontdekking. Ze vonden een bos dat ’s nachts oplichtte, ontmoetten pratende dieren en dansten met feeën onder de maan.

Maar na enkele weken beseften de kinderen dat, hoe mooi hun fantasieën ook waren, ze hun familie en thuis misten. Ze besloten dat het tijd was om terug te keren.

Toen ze het eiland verlieten, verscheen er een oude man met een lange baard en twinkeling in zijn ogen. “Bedankt dat jullie voorzichtig waren met mijn eiland,” zei hij. “Het is er voor iedereen, maar het moet met respect behandeld worden.”

Met zware harten en hoofden vol herinneringen zeilden de vrienden terug naar huis. Ze bewaarden de kaart zorgvuldig, wetende dat het Fantasie-eiland altijd op hen zou wachten, klaar voor hun volgende avontuur.

Toen ze ouder werden, vertelden ze hun kinderen en kleinkinderen over het eiland, zodat de magie voor altijd door zou leven.