
Ruimtereis
Kinderen bouwen een zelfgemaakte raket in hun achtertuin en reizen naar een andere planeet waar ze vriendelijke buitenaardse wezens ontmoeten en samen een groot feest vieren.
De Grote Sterrenexpeditie
Op een warme zomermiddag, met het zonlicht dat door de bomen speelde, lagen Lucas en Milo, de avontuurlijke tweeling, op hun rug in de tuin. Ze keken naar de lucht, vol met wolkjes en dromerige ideeën. “Stel je voor dat we naar de sterren konden reizen,” zuchtte Lucas.
Milo knipperde met zijn ogen tegen de zon en antwoordde: “Wie zegt dat we dat niet kunnen? Laten we onze eigen raket bouwen!”
Met hernieuwde energie begonnen ze aan hun project. Ze vroegen hun vrienden Emma en Jayden om te helpen. Samen verzamelden ze oude metalen buizen, kleurrijk plakband, kartonnen dozen, kussens voor de stoelen en een oud computerscherm voor de besturing. Na weken van timmeren, schilderen en plakken was de “Galaxy Voyager” geboren, groter en indrukwekkender dan ze ooit hadden gedacht.
Op de grote dag klommen de vier vrienden in de raket. Lucas zat achter de besturing, Milo bestudeerde de sterrenkaarten, terwijl Emma en Jayden de motoren en brandstof controleerden. “Klaar voor lancering!” riep Lucas. Met een enorme woesh schoot de Galaxy Voyager de lucht in.
Na wat uren leken, landde de raket op een vreemde, kleurrijke planeet. Het landschap was bedekt met neonkleurig gras en bomen met lichtgevende vruchten.
Ze werden begroet door wezens die eruitzagen als wandelende cactussen met ogen die alle kanten op draaiden. “Welkom op Planeet Neonos!” zeiden ze in koor.
De kinderen werden meegenomen naar een grote stad die glinsterde in alle kleuren van de regenboog. Ze leerden dat deze wezens, de Neonians, energie haalden uit licht en muziek. En het toeval wilde dat ze net hun jaarlijkse Lichtfestival vierden!
Het festival was een spectaculair gezicht. Er waren lichtshows waar de lucht oplichtte in prachtige patronen. Bands van Neonians speelden muziek op instrumenten die de kinderen nog nooit hadden gezien. Er waren zelfs wedstrijden waarbij de deelnemers moesten zweven en draaien in de lucht.
Emma en Jayden deden mee aan een race met zwevende schijven, terwijl Lucas en Milo een dansteam vormden met enkele jonge Neonians. Samen creëerden ze een dans die het verhaal vertelde van hun reis van de aarde naar Neonos.
Aan het einde van het festival gaven de Neonians de kinderen een cadeau: een lichtgevende steen die altijd de weg naar Neonos zou wijzen. “Zodat jullie altijd terug kunnen komen,” legden ze uit.
Met zware harten namen de kinderen afscheid en keerden terug naar hun raket. De reis naar huis was snel en voordat ze het wisten, stonden ze weer in hun eigen achtertuin.
Ze gingen zitten en keken naar de sterren, de lichtgevende steen in hun handen, en droomden van hun volgende intergalactische avontuur. En elke keer als ze naar die fonkelende steen keken, herinnerden ze zich de vrienden die ze hadden gemaakt en de wonderen van het universum die nog op hen wachtten.